Contactblad Relatie Mens en Dier juli 2001 |
Dit is het Contactblad "Relatie Mens en Dier" van de belangengroep en stichting Rechten Voor Al Wat Leeft.
Onderwerpen
|
MKZ-crisis
Wat is er al niet gezegd en geschreven over de mond-
en klauwzeeruitbraak in Europa, en over de economie
die álles-, maar dan ook állesbepalend
is als het gaat over de bestrijding van deze ziekte!
Tal van organisaties hebben de mening van de Nederlandse
staatsburgers vertolkt d.m.v. acties, protestoptochten,
artikelen, grote advertenties en televisiepleidooien
tégen het doden van zoveel dieren. Ook dierenartsen,
toch echt wel wat gewend, werd het emotioneel té
veel en ook zij gingen in protest tegen dit massale
'ruimen' van tienduizenden gezonde dieren. Maar, gezonde
dieren waren ineens niet gezond meer, het waren potentiële
virusdragers geworden. En dus ging de bijl er in, alle
protesten en acties ten spijt. Voor vele dieren was
het een vroegtijdige verlossing uit een dierónwaardig
bestaan. Hoewel het doden ook nu, evenals tijdens de
varkenspestcrisis in 1997, bij zeer veel dieren verkeerd
ging! Zo vertoonde NOVA in april van dit jaar televisiebeelden
over het doden van varkens via een stroomstoot in de
z.g. executiewagen. Doordat het om zeer grote aantallen
dieren tegelijk ging, bleek de stroomsterkte echter
ónvoldoende. Hierdoor kwamen veel nog levende
varkens tussen hun dode soortgenoten terecht. Walgelijk!
En dat in een z.g. 'beschaafd' land in de een-en-twintigste eeuw! Hetzelfde deed zich ook al in 1997 voor en het
ministerie was daar ook zéker van op de hoogte,
maar van enige verbetering was bij de massale MKZ-dodingen
geen enkele sprake. Toch waren deze dieren nog beter
af dan de dieren die niet hoefden te worden gedood,
maar die ook niet mochten worden vervoerd en geslacht.
De overvolle varkens-, schapen- en geitenstallen staan
nog steeds op ons netvlies. Er werd (en wordt nog) gesproken
over 'verminderd welzijn'! Een wel zeér verhullende
term als men beseft dat de biggen in de stallen elkaar
opvreten bij wijze van spreken! En deze toestand zal
nog maanden voortduren!
Verschrikkelijk is ook de wijze waarop dieren na een
noodvaccinatie een gat in het oor geponst kregen om
hen herkenbaar te maken voor de dood. Weerzinwekkend
is dit alles. |
Preventief vaccineren
Het preventief vaccineren was uitgesloten. Van Vadertje
Staat is inmiddels niet veel meer overgebleven dan een
aantal marionetten, die worden gestuurd (zich laten
sturen) door de Europese Commissie, zeker waar het het
landbouwbeleid betreft! Resultaat: veel verdriet, talloze
lege stallen, lege weilanden, massa's dode dieren, de
destructie die het nauwelijks kan verwerken, gedupeerde
veehouders, een gedupeerde toeristische sector, kortom,
naast de vele tranen en dierenleed een schade die in
de miljarden loopt.
Onthullend zijn de uitspraken van drie internationaal
erkende (inmiddels gepensioneerde) MKZ-deskundigen,
waaronder de van de televisie bekende Amsterdamse viroloog
S. Barteling, waarover wij op 14 mei 2001 in de Volkskrant lazen.
Dhr. Barteling noemde de aanpak van het ministerie 'waanzinnig
en rücksichtslos'. Zijn collega's, C. Terpstra
(voormalig hoofd van de afdeling Zoogdiervirologie van
het onderzoeksinstituut ID?Lelystad, acht het doden
van 115.000 dieren in de 'driehoek Apeldoorn-Deventer-Zwolle
'veterinair en epidemiologisch onjuist. De dieren hadden,
na een vaccinatie, gewoon kunnen blijven leven, en hun
vlees had in Nederland geconsumeerd kunnen worden. Viroloog
Barteling stelt dat het doden van 200.000 dieren ónnodig
was geweest als Nederland direct na de uitbraak was
gaan vaccineren. Het massaal doden heeft juist geleid
tot verspreiding van het virus, aldus de heer Barteling.
Ook zijn collega P. Sutmöller noemt het doden van
zovele dieren 'wetenschappelijk onverantwoord'. "Dat
gevaccineerde dieren alsnog zouden moeten worden geruimd,
berust op een akelig misverstand, dat in Brussel is
ontstaan. LNV had dit met kracht van argumenten kunnen
bestrijden, maar heeft dat zelfs niet geprobeerd, zo
lezen wij in een artikel in 'Boerderij' van 29 mei 2001
van de hand van de heer Barteling zelf. Dat Brusselse
misverstand is, dat gevaccineerde dieren ongemerkt toch
besmet zouden kunnen zijn met het MKZ?veldvirus, waardoor
zij een nieuwe uitbraak zouden kunnen veroorzaken. Deze
vrees is ongegrond, zegt de heer Barteling in de Volkskrant
van 14 mei jl., want: "Er is geen enkel geval bekend
waarbij gevaccineerde dieren een uitbraak hebben veroorzaakt".
"Wiens brood men eet…"
"Opmerkelijk is", zo schrijft de Volkskrant
verder, "dat in de discussie over vaccinatie de
standpunten leeftijdsgebonden zijn. Oudere MKZ-deskundigen
geloven heilig in vaccineren, terwijl hun nog actieve
collega's in Lelystad zich stilletjes aansluiten bij
het ruimingsbeleid van het ministerie". De heer
Barteling noemt dit een generatiekloof. Wij denken eerder,
dat gepensioneerden ónafhankelijker staan in
het publiekelijk en eerlijk uiten van hun standpunten.
Bij hén staat immers niets meer op het spel!
Voor hun jongere en nog actieve collega's geldt hier
wel heel duidelijk: "Wiens brood men eet, diens
woord men spreekt"!
Hobbydieren
Zelfs voor dieren die niet worden geconsumeerd of geëxporteerd
werd geen uitzondering gemaakt. Wij hebben nog samen
met Animal Freedom via Internet het publiek opgeroepen
te schrijven naar Europees landbouwcommissaris David
Byrne, om in elk geval een uitzondering te maken voor
evenhoevige dieren die alleen voor het plezier en niet
voor de consumptie worden gehouden, de z.g. hobbydieren.
Dit moest naar ons idee toch haalbaar zijn! Men kon
de volgende tekst schrijven aan EU-commissaris Byrne:
"Bij het preventief ruimen in verband met MKZ worden
ook evenhoevige hobbyhuisdieren gedood die niet bestemd
zijn voor consumptie. Wij vragen u om de Nederlandse
houders van deze dieren toe te staan hun dieren vanaf
heden preventief in te enten tegen de MKZ en na immuun
te zijn geworden uit te zonderen van de plicht tot ruimen.
Ook willen wij u erop wijzen dat Nederlanders massaal
het doden van gezonde dieren afkeuren. Zij willen graag
het preventief inenten van consumptiedieren zo snel
mogelijk bespreekbaar maken".
Tevens is het volgende persbericht uitgegaan om de
mensen op deze internetactie te attenderen.
"Via de site worden Nederlanders opgeroepen een
brief of e-mail te sturen naar EU-commissaris David
Byrne en aan minister Brinkhorst om hen te bewegen toe
te staan dat hobbydieren worden ingeënt tegen MKZ
en dat zij na immuun te zijn geworden gespaard mogen
blijven van het ruimen. De actie is een initiatief van
de belangengroep Rechten voor al wat leeft uit Alkmaar.
Beide organisaties (Animal Freedom en Rechten voor al
wat leeft) vinden het onzinnig en onethisch om gezonde
dieren te doden terwijl er een vaccin is tegen mond-
en klauwzeer. De economische argumenten tot bescherming
van de landbouwexport, overigens laakbaar, gelden niet
voor hobbydieren. Deze dieren worden immers niet gehouden
voor commerciële doeleinden en komen niet in het
exportcircuit. Ze worden over het algemeen met liefde
verzorgd, goed gehuisvest, leven een lang en relatief
natuurlijk leven en worden niet verhandeld voor de consumptie
in het buitenland. De gedachte achter de campagne geldt
in principe ook voor dierentuindieren en de evenhoevige
grazers in de natuurgebieden.
Tot zover het persbericht.
De site van Animal Freedom is te vinden op: https://animalfreedom.org"
De pers heeft, voorzover wij weten, echter weinig belangstelling
getoond voor dit bericht.
Hoeveel brieven er uiteindelijk bij de heren Brinkhorst
en Byrne terechtgekomen zijn, weten we niet. In elk
geval hebben zij er zich niets van aangetrokken.
Leve de Europese Unie! Leve de eenheid! Wat zal zij
ons nog meer voor 'goeds' brengen?? |
Export van biggen en varkens
Naar aanleiding van de MKZ zullen (hopelijk!) de transporttijden
voor levende dieren naar het buitenland worden verminderd
van 24 uur naar 10 uur. Als dit doorgaat is dat in elk
geval een positief gevolg van de MKZ-crisis. Dat zal betekenen
dat er in de toekomst geén levende biggen en vleesvarkens
meer naar Spanje, Italië en Zuid-Frankrijk zullen
worden vervoerd.
U zult begrijpen dat wij daar zeér verheugd over
zijn. Behalve het kwellende transport wordt zo'n 1,3 miljoen biggen en ruim 300.000 varkens
ook de gruwelijke wijze van slachten bespaard in de primitieve
en vaak slecht geoutilleerde abattoirs in de zuidelijke
landen. |
Kinderboerderijen
Naar aanleiding van hetgeen wij vorig jaar schreven
over de dierenkwellingen die plaatsvonden op de Zoetermeerse
kinderboerderij ontvingen wij van twee jonge donateurs,
beiden werkzaam als vrijwilliger op een kinderboerderij,
een brief waarin zij schreven over hún ervaringen
en over wat er soms tóch ten goede bereikt kan
worden. Omdat deze vrijwilligers hun functie niet op
het spel willen zetten (omdat zij graag een oogje in
het zeil willen houden in het belang van de dieren)
verzochten zij ons met klém niet te vermelden
waar deze kinderboerderij staat.
Wij citeren enkele gedeelten uit hun brief:
"Vaak laat de verzorging te wensen over. Zoals
gisteren: ik kwam in de varkensstal en 'men' had niet
de moeite genomen om Roza stro te geven, de vloer was
drijfnat en ze had dus in haar eigen urine moeten liggen.
Ondertussen was het buiten om het vriespunt en de stal
was niet verwarmd. Na haar gevoerd te hebben en de stal
op orde te hebben gebracht, met veel stro natuurlijk,
heeft ze nog een half uur liggen rillen, zo koud was
ze! Veel vrijwilligers (en ook vast personeel) zien
gewoon niet wat een dier nodig heeft!
Een konijn werd bewust non stop zwanger gemaakt, de
jongen werden aan een dierenhandelaar verkocht die een
zeer slechte naam had. Vaak werden ook zieke konijnen
verkocht, en voor dierenartsbezoek was geen geld. Deze
kinderboerderij kreeg zeer weinig subsidie, dus moest
de verkoop van dieren geld in het laadje brengen. Commentaar
van vrijwilligers werd genegeerd. De mentaliteit van
de beheerder liet te wensen over; er was dikwijls ruzie
tussen de beheerder en de vrijwilligers. Ook werd er
gesjoemeld met geld. Op een andere kinderboerderij hadden
cavia's schurft en ook daar werden de dieren niet geholpen.
Elke maand is er een vergadering speciaal voor vrijwilligers
en daar ik maar twee dagen in de maand op deze kinderboerderij
werk durfde ik in eerste instantie niet zoveel kritiek te hebben, totdat de aanschaf van een varken besproken
werd. Mijn wens om een biggetje uit de bio?industrie
te halen werd van tafel geveegd. Afgelopen winter heeft
men getracht om ons eigen varken berig te maken door
haar twee maanden lang vol te stoppen met hormonen.
Het dier werd hier vreselijk ongelukkig van, en dat
uitte zich in agressief gedrag naar de verzorgers. Natuurlijk
heb ik haar gedrag ter sprake gebracht en verteld dat
haar agressie voortkwam uit het hormonengebruik. En
weer werd er niet naar mij geluisterd. Nee, het varken
moest maar weg! Toen barstte bij mij de bom. Ik ben
toen ontzettend tekeer gegaan op een vergadering. Na
een behandeling door de dierenarts is haar agressieve
gedrag overgegaan en blijft ze, ondanks dat er nu geen
biggetjes komen, toch op de kinderboerderij.
Vorig jaar zijn er vier geiten drachtig gemaakt en
werden er zeven bokjes geboren. Deze konden ze aan de
straatstenen niet kwijt en de bokjes zijn toen maar
met een handelaar meegegaan. Op mijn verzoek om het
telefoonnummer van de handelaar werd furieus gereageerd
en controle van mijn kant werd niet gewaardeerd. Via
een andere kinderboerderij heb ik deze man kunnen bereiken;
volgens hem waren de bokjes met liefhebbers(!) meegegaan;
adressen wilde hij mij niet geven.
In elk geval zijn er dít jaar dank zij mijn bemoeienis twee in plaats van vier dieren drachtig gemaakt,
wordt het varken niet omgeruild voor een varken dat wél biggen kan krijgen, en hebben de vrijwilligers
nu ook inspraak in het dierenbeleid.
Het vast personeel heeft altijd geweigerd de weekends
te werken; soms was er maar eén vrijwilliger
aanwezig. Zelfs werden er minderjarige vrijwilligers
alleen gelaten, maar gelukkig hebben ze daar veel klachten
over gehad en wordt er nu ook tijdens de weekends door
vast personeel gewerkt.
We hopen van harte, nu met de MKZ-crisis de beerput
van de bio-industrie is opengegaan in de media, er op
kinderboerderijen in de toekomst ook anders over dieren
zal worden gedacht. Want wat is het verschil tussen
diermisbruik voor vlees of diermisbruik voor educatie!?"
Tot zover de brief van de kinderboerderij-vrijwilligers,
waaraan wij niets meer hoeven toe te voegen. |
Kinderboerderijen (2)
In de Zwolse Courant van 10 mei 2001 lazen wij o.a.
het volgende.
"Wreedheid tegen dieren komt steeds vaker voor".
Volgens B. Spruyt,
hoogleraar aan de Universiteit Wageningen, gespecialiseerd
in gedrag en welzijn van dieren, moeten steeds meer
kinderboerderijen zich afschermen of definitief sluiten
vanwege mishandeling van dieren. Dikwijls zijn de daders
jongeren.
'Ik heb er geen onderzoek naar gedaan, (hoeft ook niet,
we lezen het regelmatig in de krant-red.) maar voor
mijn gevoel past het in de algemene tendens om de grenzen
te verleggen, op zoek naar een uitdaging of een kick.
Ik vraag me af wat voor ouders zulke jongeren hebben
en hoe ze zijn opgevoed in de omgang met dieren', aldus
prof. Spruyt.
Op de Beuningse kinderboerderij is het afgelopen weekeinde
een pauw zodanig geslagen dat het dier aan een hersenbloeding
stierf. Jonge vogels zijn levend verbrand door nestkastjes
in brand te steken. Bij net geboren kuikens is de nek
omgedraaid. Elders worden konijnen op spijlen gespiest,
pony's en paarden met messen geprikt of ze krijgen een
stok in de anus gestoken. Er worden ook geregeld bij
dieren ogen uitgestoken. Deze week hield de politie
in Alphen aan de Rijn drie jongeren aan op verdenking
van het bruut afslachten van twee lammetjes op een kinderboerderij". |
Studiemiddag leerstoel dier en recht
Onder het motto: "Beter het dierwelzijn in de hand
dan tien wetten in de lucht" organiseerde de leerstoel
Dier en Recht op 14 juni jl. haar jaarlijkse studiemiddag
in Utrecht. Thema van deze middag was: de handhaving van
de dierenbeschermingswetgeving.
Het onderzoek van Prof. Mr D. Boon,
leerstoelhouder, heeft zich de laatste jaren vooral gericht
op de vraag wat de oorzaak is dat de dierenbeschermingswetten
niet functioneren. Zijn voorlopige conclusie is dat het
gedragsrepertoire van de mens waarschijnlijk niet is toegerust
op een zorgvuldige omgang met dieren en milieu.
Inleidingen werden gehouden door Mr A.L.A.H. de Muij,
Officier van Justitie Parket Zwolle, Mr E. Meyer, advocaat,
Prof. Mr A.M. Hol, hoogleraar Rechtstheorie en de heer
Kwast van de Landelijke Inspectiedienst Dierenbescherming.
De teneur van de studiemiddag bood vooralsnog weinig hoop
voor de toekomst. Ook de Gezondheids- en Welzijnswet voor
Dieren, waar zo over werd gejuicht in 1992 bij de totstandkoming
ervan, heeft nauwelijks wezenlijk iets goeds gebracht
voor de dieren. Het vermaarde artikel 36 uit deze wet
(zie pagina 8) wordt dagelijks met voeten getreden en
biedt praktisch nooit uitkomst. Dat aangiftes op grond
van dierenmishandeling zo weinig voor de rechter komen
is vaak het gevolg van een gebrek aan durf bij de politie
en de officieren van justitie. Anderzijds wordt o.i. ónterecht
de oorzaak bij de samenleving gelegd: Er zou te weinig
draagvlak zijn voor dierenwelzijn . (Dit is wel anders
gebleken - red.) Daarom zouden politie en justitie de
prioriteiten bij díe onderwerpen leggen waar in het algemeen meér de aandacht naar uit zou gaan,
zoals kinderporno bijvoorbeeld. Door het tekort aan menskracht zou de politie wel keuzes moéten maken. Kortom:
we hebben véél wetgeving m.b.t. dieren-welzijn,
maar inderdaad blijkt deze meestal alleen een waarde in
papier te vertegenwoordigen. Een dieptreurige zaak! |
Kampioenschap Palingroken
Op 1 september van dit jaar wordt, als de plannen doorgaan,
het Nationaal Kampioenschap Palingroken gehouden in
de gemeente Kortenhoef. Hiermee dreigt een elf jaar
oude traditie, die enkele jaren geleden werd onderbroken,
weer 'in ere hersteld' te worden. De motor achter de
terugkomst van dit 'festijn' is burgemeester W. Kozijn
van Kortenhoef. Hij rekent op een grote deelname van
palingrokers en -proevers en zo'n 10.000 bezoekers.
Wij schreven in ons contactblad van januari 1997 reeds
over het onderzoek aan de Universiteit van Utrecht,
dat resulteerde in de wetenschap dat zeer veel palingen
het palingroken levend én bewust ondergaan omdat
na de zoutbehandeling, de nog immer gangbare methode
om palingen te doden, de meeste palingen nog in leven
zijn, ook nog tijdens het z.g. 'strippen' (het opensnijden
en ontdoen van de ingewanden). Het roken, waarbij de
palingen een pen door de kop wordt gespiest, terwijl
van een zeer groot aantal dieren zeker is dat zij nog
in een toestand van volledig bewustzijn verkeren, is
dus wel een zeer grove vorm van dierenmishandeling. |
Ministerie van Landbouw
Ongetwijfeld herinnert u zich nog hetgeen wij in oktober
1999 en daarna schreven over de gangbare dodingsmethoden
voor palingen en meervallen, en over de betere en snellere
methoden welke wij in de praktijk doorgevoerd hoopten
te krijgen. In juni 2000 zou het ministerie van LNV
een beleidsnotitie hebben afgerond over de vissenproblematiek,
zo was ons beloofd. Daaraan voorafgaand zou een overlegbijeenkomst
worden georganiseerd, waarbij ook Rechten voor al wat
leeft zou worden uitgenodigd. Níets is er van
dit alles terechtgekomen. Een beleidsnotitie hebben
wij nooit gezien en de bijeenkomst heeft nog nooit plaatsgevonden.
Ondertussen werd de grote industriële palingrokerij,
de firma Foppen te Harderwijk, die de palingen (voor
een proefperiode) op een goede, snelle en pijnloze manier
doodde d.m.v. een zeer snelle onderkoeling in een zoutoplossing
van ónder de 15°C onder nul, gedwongen om
weer terug te keren naar de gangbare en wrede methode
van het zoutbad, omdat het ministerie voor definitieve
doorvoering van de góede methode binnen dit bedrijf
om politieke redenen (te duur?) nog niet het groene
licht wil geven. De methode van Foppen, waarbij de palingen
binnen 10 seconden het bewustzijn verloren, welke toestand
al vrij snel overging in de dood, is wetenschappelijk
beoordeeld en er is ook een rapport over geschreven.
Dit rapport ligt ook bij het ministerie van Landbouw.
Toch wilde het ministerie deze dodingsmethode eerst
mee laten onderzoeken samen met een aantal andere methoden,
o.a. elektrocutie, door het RIVO (Rijksinstituut voor
Visserij Onderzoek). Dat onderzoek zou dit jaar worden
afgerond. Nu reeds staat al vast dat elektrocutie geen
goede methode is, omdat bewusteloosheid pas veel later
intreedt dan bij de onderkoelingsmethode. Toch blijft
het RIVO maar eindeloos onderzoeken. Het argument is
dat in de Gezondheids- en Welzijnswet voor Dieren staat
dat bij slachtdieren binnen één seconde
vanaf de eerste bedwelmingshandeling bewusteloosheid
moet intreden, en dat men net zo lang moet blijven onderzoeken
tot men dat ook bij de paling voor elkaar heeft. Dit
zal bij paling echter nooit lukken. De politiek die
erachter zit is dat de onderkoelingsmethode een vrij
kostbare investering vergt. En, als deze methode als
meest humane uit de bus zou komen, zou deze investering
aan alle palingrokerijen moeten worden verplicht. Onvoorstelbaar,
hoe de overheid iedere keer weer zovele omwegen bewandelt,
waarbij het járen duurt voor er eindelijk resultaat
zichtbaar wordt (áls dat al ooit gebeurt!), terwijl
men de korte weg, waarvan het resultaat reeds zichtbaar
ís, laat liggen! En ook hier draait het alleen
maar weer om geld! Miljoenen dieren, in dit geval palingen,
zijn de dupe van politiek handelen.
Terug naar Kortenhoef
Een vijftiental organisaties, waaronder Rechten voor
al wat leeft, heeft gezamenlijk, in de persoon van Rob
Kloosterman, de kat de bel aangebonden voor wat betreft
het palingrook-kampioenschap in Kortenhoef. Er is een
brief geschreven naar het College van B&W én
de gemeenteraad van de gemeente 's Graveland. Bovendien
is er een schrijven uitgegaan naar een aantal statenleden
van Noord-Holland, van de PVDA, GroenLinks, SP en D66,
waarvan wij de inhoud hierna laten volgen:
Graag vragen ondergetekenden (15 dierenbeschermingsorganisaties)
met dit bericht en bijlagen (enkele krantenartikelen)
Uw aandacht voor hun afkeuring van onderstaand voornemen.
Zoals U uit de bijlagen kunt vernemen, ijvert burgemeester
W. Kozijn van 's Graveland voor de terugkomst in september
a.s. van het 'Nationaal Kampioenschap Palingroken' naar
Kortenhoef. Het evenement moet een festijn worden dat
duizenden bezoekers zal trekken. Wij zijn van mening
dat dhr Kozijn voorbij gaat aan een aantal zaken betreffende
dierenwelzijn, bedreiging voor de instandhouding van
de soort alsmede de wijze van omgaan met dieren in het
algemeen. Tevens druist dit festijn in tegen het beleid
van de regering waarvan erkenning van de intrinsieke
waarde van het dier onderdeel is. Dit komt tot uitdrukking
in de motivering van een aantal Nederlandse wetten die
dieren aangaan. Bij evenementen zoals de palingrookkampioenschappen
speelt alleen het element van menselijk plezier en genot,
zonder enige reflectie en terughoudendheid op grond
van de intrinsieke waarde van het dier. Er is geen enkel
steekhoudend argument voor een festijn met dieren als
lijdend voorwerp. Een palingrookkampioenschap is dan
ook volstrekt onacceptabel.
Vooral de gangbare manier van het doden van paling
alvorens gerookt te worden is er een van marteling voor
het dier in kwestie. De paling wordt namelijk levend
bestrooid met zout of in een trommel met een verzadigde
zoutoplossing gebracht. Direct op het contact met het
zout, dat in de kieuwen en de huid bijt, gaat het dier
heftig te keer in een poging de situatie te ontvluchten.
Gedurende een half uur neemt de intensiteit van de beweging
af tot het dier bewegingloos blijft. Er wordt dan verondersteld
dat het dier 'doodgekropen' is. Wetenschappers aan de
Universiteit van Utrecht hebben echter aangetoond dat
de dieren na een zoutbehandeling van een half uur volstrekt
niet dood zijn, maar wel ernstige stress en huidbeschadiging
vertonen. Wanneer palingen na zo'n zoutbehandeling overgebracht
worden naar gewoon water, reageren zij direct met gecoördineerd
gedrag. Dit toont aan dat de hersenen volledig intact
zijn en het dier volledig bij bewustzijn is, ook al
beweegt het dier aan het eind van het zouten niet meer.
Het trauma dat het dier ondergaan heeft, is echter van
dien aard, dat het na gemiddeld 18 uur in schoon water
alsnog doodgaat. Het spiezen en vervolgens roken van palingen blijkt dus veelal in volledig bewustzijn verkerende
dieren te gebeuren. Aangezien uit internationale publicaties
blijkt dat het wetenschappelijk geaccepteerd is dat
vissen kunnen lijden en dat de zoutbehandeling in het
bijzonder als 'niet humaan' beschreven wordt, moet geconcludeerd
worden dat het zouten en roken van palingen een ernstige
vorm van dierenmishandeling is. In dit verband wijzen
wij op artikel 36 van de Gezondheids- en Welzijnswet
voor dieren.
Wij verzoeken u daarom dringend het voornemen van dhr
Kozijn in de statenvergadering aan de orde te stellen
teneinde realisatie van dit 'festijn' te voorkomen".
Deze brief is ondertekend door:
Ned. Ver. tot Bescherming van Dieren afd. Hilversum
en Vechtstreek, afd. Castricum, Limmen en Akersloot,
afd. De Peel en afd. Den Haag, Wakker Dier, Animal Freedom,
Animal Frontline, St. Werkgroep Kerk en Dier, St. Vissenbescherming,
St. Waterpartijen Mens en Dier, EDEV, Dierenbelangen
Zuid-Limburg, St. Dierenambulance Park Wildlife, St.
Eekhoornopvang Nederland, Rechten voor al wat leeft,
Rob Kloosterman (contactpersoon) te Bussum.
(Art. 36 lid 1 van de Gezondheids- en Welzijnswet voor
Dieren, waarnaar aan het eind van bovenstaande brief
wordt verwezen, luidt als volgt.
"Het is verboden om zonder redelijk doel of met
overschrijding van hetgeen ter bereiking van zodanig
doel toelaatbaar is, bij een dier pijn of letsel te
veroorzaken dan wel de gezondheid of het welzijn van
een dier te benadelen".). |
|
|
|
|
|